معناشناسی واژه حکمت به روش ایزوتسو در نهج البلاغه
فرمت فایل : word ( قابل ویرایش ) میباشد.
چکیده
واژه حکمت در نهج البلاغه، هم نشین و یا جانشین کتابهای آسمانی و تکوین و آفرینش استعمال شده است و برای انطباق غرایز بشری است بر فطرت انسانی، که همان شریعت آسمانی و دعوت انبیاء الهی است و لذا به معنای علم ذاتی والهی و گاه به معنی کتاب و شریعت و فرائض و احکام الهی و گفتار متقن و محکم الهی و حتی حکومت و استحکام احکام الهی کاربرد دارد، معنا واژه شناسی حکمت در نهج البلاغه به روش ایزوتسو، هم وسیله‌ای است برای شناخت بیشتر وو گسترش مفاهیم کلیدی و اصلی واژگان نهج البلاغه و هم می‌تواند ما را کمک کند تا درک کنیم، چرا به سخنان حضرتت علی (علیه السلام)، حکمت گفته می‌شود و هم اینکه چرا از ایشان به عنوان یکی از بزرگترین حکیمان بشری نام بردهه می‌شود، امتیاز این روش از سایر روش‌ها، گستردگی و داشتن پشتوانه جهان بینی و ایدئولوژیک آن است و نیز دست یافتن به دید کلی و کامل‌تر نسبت به دیگر روش‌های واژه‌شناسی است. واژۀ «حکمة» در نهج البلاغه ابتدائأ، به عنوان صفتت خداوند متعال آمده است و سپس این واژه به عنوان صنع و اثر «او» در هستی بیان شده است، همه عجایب و آثار ظاهر وو باطنی خلقت به عنوان جلوه گاه معنوی صانع متعال ذکر شده است و بعد از آن به عنوان وصفی برای قرآن و پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) و دیگر انبیاء و یا برای اهل بیت و امامان (علیهم السلام) ذکر شده و از اینان (پیامبر و اهل بیتش) به عنوان ینابیع و سرچشمه‌های حکمت در این کتاب نام برده شده، پس از آن واژه برای انسان‌های متقی و مؤمن واقعی که در پی درمان دردهای خلق خدایند، استعمال شده است، کلمات هم نشین حکمت در نهج البلاغه واژه‌هایی همچون،، اَعلام، تدبیر، عجائب کأس، ضالۀ المومن، ینابیع و ... و واژه‌های جانشین آن: مانند مطابقت واژه با حق و حقیقت و واقع،، کتاب و قانون الهی، امر و قضای الهی، آیة محکمه، علم محکم، حیات قلب، نور چشم و آب گوارای تشنگان و ... میباشد. متضاد و متقابل با این واژه که به شناخت بیشتر مفهوم کمک می‌کند (و همان‌طور که خود امام نیز فرموده‌اند: «تعرف الاشیاء باضدادها») عبارت‌اند است از: ابتذال و لهو و لعب و بی‌هدفی و عدم بکارگیری عقل و خرد (سفاهت و جهل)، شهوت، خشم و غضب، دنیا گرایی، نفاق، فریب و نیرنگ و ... یکی از بهترین نمونه‌های گفتاری و رفتاری و اخلاقی شناخت حکمت، خود امام و کلام و شیوۀ عملی آن بزرگوار و نهج البلاغه است. به طور خلاصه باید گفت معنی واژۀ حکمت درک رازز و هدف هستی، درک چرایی و چگونه آمدن و رفتن و زیستن انسان در جهان است، اصلاً حکمت حقیقت معنا شناختیی است که دائم بشر در جستجوی یافتن آن است و عبور از ظواهر به باطن هستی. علی (علیه السلام) و نهج البلاغه بهترین منبع و سرچشمه این آب حیات گوارای بشری است، بینایی و شنوایی حاصل از این شناخت نوعی دیگر ازز علمی ماورایی است که روح و روان را به گونه‌ای متفاوت از علوم بشری سیراب می‌کند.
فرمت فایل : word ( قابل ویرایش ) میباشد.
