چکیده :
در نما مسائل بسیار مهمی از نظر فضای معماری تحقق می‌یابند: رابطة فیزیکی و بصری بیرون و درون و رابطة جنبة ایستا و متحرک ساختمان. یعنی فرم و کاربری. حجم اگر چه سه بعدی است، دارای فرمی خارجی است که توسط سطوح بیان می‌شود. نما در توصیفی کلی از همین سطوح تشکیل شده است.
فارغ از مباحث نظری، در عمل نمای ساختمان از مقولة نمای ترسیمی در فرایند طراحی ساختمان جدا نیست. حجم ساختمان در عمل بیشتر از طریق پلان و نما، که مقوله‌ای سطحی هستند . نمایش داده می‌شود. تأثیر فرایند بر محصول، که در هر زمینه‌ای از تولیدات بشر اتفاق می‌افتد، یکی از مواردی است که باعث عدم کارایی نمای سنتی در معماری امروز شده است. معماریهای نو به صورت کاملاً سه بعدی طراحی و ارائه می‌شوند و این مقوله باعث شده است که نما به عنوان عنصری سطحی تحت‌الشعاع قرار گیرد. اگر چه در میان معماران پیشرو امروز عده‌ای همچنان به نقش لفاف بیرونی ساختمان، به عنوان یک عنصر مهم معماری. اعتقاد دارند و در این زمینه تجربیات جالبی را نیز انجام داده‌اند، به نظر می‌رسد مفهوم سنتی نما در حال دگرگونی است و مفهوم پوسته، که ابعادی وسیع‌تر دارد، به تدریج جایگزین آن می‌شود.
از مباحث جدید و پیشرفتة مربوط به نما که بگذریم در فعالیت روزمرة معماری و ساخت‌وساز شهری نما مقوله‌ای متناقض است. می‌دانیم ساختمان ذاتاً سه بعدی است و در طراحی کامپیوتری یا ماکت نیز به صورت حجم در تمامی ابعاد آن دیده می‌شود، اما در تماس واقعی و از نزدیک با ساختمان هر بار فقط یک یا دو نما به صورت کامل دیده می‌شوند. ساختمانهای متداول امروزی یک نمای مهم و مشخص به سوی خیابان دارند، ولی بقیة نماها عموماً کمتر کار شده‌اند. نخستین شناخت و برخورد افراد با بنا از طریق نمای اصلی صورت می‌گیرد
در تمامی دوره‌های تاریخ ابزار ترسیم و روش طراحی تأثیرات مهمی را بر ساختار فضایی معماری به جا گذاشته‌اند و ابزار و ایده همواره از یکدیگر تفکیک‌ناپذیر بوده‌اند. در معماری رایج جهان، طراحی براساس پلان و نما ـ در حالی که اولی ماهیتاً کاربردی ـ فنی و دومی صرفاً زیباشناسی است ـ فضاهایی از تولید کرده است که ترکیب‌بندی ازنوع دیاگرامی ـ کاربردی دارند. نما عنصری جداگانه است که در فرایند طراحی در جدال با پلان قرار می‌گیرد
طراحی نما در بسیاری از معماریهای تاریخی به گونه‌ای جدی مطرح بوده است و از این جهت نگاه کردن به معماری از این زوایه مشکل‌ساز نبوده است. در دورة نئوکلاسیک و حتی بعضاً باروک، معمار می‌توانست قبل از اندیشیدن به فضای معماری، نمای آن را ترسیم و به کارفرما ارائه کند. برای کارفرمایی که اثری را به معمار سفارش می‌داد، نکتة مهم نمای ساختمان بود. آرایش نما، به دلیل دو بعدی بودن، تقارن ریتم و بهره‌گیری از الگوهای آشنا، به صورت همیشگی در ذهن بیننده حک می‌شد.
بررسی تناسبات و روابط هندسی در معماری تاریخی ایرانی نشان‌دهندة این واقعیت است که معماران ایرانی نمای ابنیة مهم را مورد توجه قرار داده و به دقت طراحی کرده‌اند.
در هر حال نما، به مفهوم سنتی آن. خصوصیاتی دارد که امروزه به شدت مورد حمله قرار گرفته است. این خصوصیات به شرح زیر هستند:
ـ تشکیل شدن از اجزاء معنی‌دار
ـ جزئی از نمای شهری بودن
ـ مورد تأکید قرار دادن یک جهت مشخص
تعداد صفحات : 8
فرمت فایل : word ( قابل ویرایش ) میباشد.
توجه : این فایل با بهترین کیفیت قابل پرینت میباشد.
